Dawit is 24 jaar oud, komt uit Eritrea en werkte daar op de boerderij van zijn ouders. Hij is vier jaar geleden naar Nederland gevlucht en woont inmiddels in Rotterdam. Hij is klaar met inburgering en via de Werkclub aan de slag bij Bouwerswerkplaats. Bij Bouwerswerkplaats worden mensen met afstand tot de arbeidsmarkt opgeleid in het ambacht. Er is een schreeuwend tekort aan bouwvakkers en tegelijkertijd een grote groep die nog geen passend werk heeft gevonden. Ze worden twee maanden ingezet bij een complete renovatie van een oud gebouw. Hier leren ze de basis: op tijd komen, orders aannemen, iedere dag schone kleding aantrekken, samenwerken, etc. Als ze dit succesvol doorlopen, krijgen ze een contract en stromen ze door naar een betaalde baan.

Vandaag is die dag aangebroken voor Dawit. We ontmoeten onze trotse member op de werkvloer – een oud huis in Crooswijk dat wordt gerenoveerd. Hij heeft zich bewezen bij deze startbaan en hoopt ooit timmerman te worden, zijn hartbaan. Dit ziet zijn leermeester Mischa wel gebeuren, “mits hij de nadruk legt op de Nederlandse taal”. Dawit: “Ik ben gelukkig als ik op werk ben. Van thuiszitten kreeg ik hoofdpijn. Ik hou ervan om te lachen met collega’s en samen dingen gedaan te krijgen.” We praten hierover met Mischa en Lisette.

Wat is de toegevoegde waarde van Dawit in het team?
Mischa: “Dawit is altijd goed gehumeurd. Hij heeft altijd een lach op zijn gezicht.” Lisette: “Dawit is ook heel gemotiveerd. Hij heeft echt een doel, een drive. Zo wil je ze natuurlijk allemaal.”

Wat zijn de werkzaamheden van Dawit?
Mischa: “Overal waar gebouwd en gerekend moet worden, probeer ik Dawit in te zetten. Met het aanvullen van vloertjes, het dicht zetten van ruimtes en het plaatsen van glas.”

Kan Dawit ooit timmerman worden?
Mischa: “Ik denk dat Dawit een heel eind kan komen, vooral als hij de nadruk legt op de taal. Dan kan hij zich verdiepen in literatuur en zie ik wel gebeuren dat hij timmerman wordt.”

Is de taalbarrière een obstakel?
Mischa: “Soms. Als ik bijvoorbeeld aan het einde van de dag naar boven roep of de jongens de ramen willen sluiten. Zeggen ze ‘ja’ uit beleefdheid, terwijl ze mij niet hebben begrepen hebben en de ramen nog open staan.”

Hoe gaan jullie hiermee om?
Mischa: “Het werkt niet om mensen op hun beperkingen te wijzen. Goed voorbeeld doet goed volgen. Dus wij proberen zoveel mogelijk Nederlands te praten. Ik gebruik handen en voeten als het moet.”

Waarom geven jullie nieuwe Nederlanders een kans?
Lisette: “Wij geloven in een inclusieve maatschappij. Dit betekent dat iedereen mee kan doen. Ik ben zelf architect en als ik met 20 architecten om de tafel zit, vind ik dat óérsaai. Verschillende culturen en leeftijden maakt een groep waardevol. Iedereen heeft zijn eigen referentie.”

Hoe vinden jullie de samenwerking met de Werkclub?
Lisette: “Wij staan 100% achter de methode van de Werkclub. Ook het contact verloopt heel soepeltjes. Zo is Jaoualia altijd bereikbaar op Whatsapp.”